Forum Rzeszowskich inwestycji

Witam serdecznie wszystkich od 4 lat żyję i pracuję za granicą. Żyję mi się dobrze, ze stosunkowo słabej pensji można żyć na niezłym poziomie i sporo odłożyć ale jednak tęsknię za Rzeszowem. Mam malutkie mieszkanie w centrum w nowym bloku dopiero co wykończone. Oszczędności też jakieś tam mam i zamierzam z dziewczyną i małym dzieckiem wrócić do rodzinnego miasta i spróbować na nowo. Problem w tym, że dziewczyna nie jest Polką (zna angielski perfekcyjnie, jeśli chodzi o polski to jedynie kilkanaście podstawowych słów i zwrotów) i tu pojawia się pytanie. Czy taka osoba jest w stanie znaleźć jakąś w miarę sensowną pracę u nas w mieście? Jej wykształcenie to odpowiednik naszego średniego z maturą. Są jakieś perspektywy na powrót? Sam też boję się o siebie bo też mam średnie z maturą tylko a w tych czasach otwieranie jakiegoś biznesu to raczej ryzykowny krok. Piszę bo nie mam zbytnio nikogo kto by jasno i klarownie przedstawił mi obecną sytuacją. Pozdrawiam serdecznie

nie polecam. zjechałem i czekam aż się uspokoi z Covidem żeby uciekać. Tu się nie da żyć w porównaniu z zachodem. a idą dużo cięższe czasy pod Pisem. Odradzam.

Nie napisałeś co potraficie. Sama znajomość angielskiego to raczej nie jest w dzisiejszym świecie żadna przewaga.

Są umiejętności, które Rzeszów bardzo dobrze wynagradza, a są takie, z którymi przez 2 lata nie znajdziesz pracy. Najlepiej ogarnąć sobie w obecnym miejscu możliwość pracy zdalnej. Pracować za granicą i jednocześnie korzystać z niskich kosztów życia w Rzeszowie.

Dokładnie, umiejętności mają bardzo duże znaczenie. Sama znajmość angielskiego, tym bardziej bez polskiego na dużo się tu nie zda.

To zależy gdzie obecnie mieszkasz. Jeśli tam też jest w miare ok, lubisz to miejsce, daje ono dużo mozliwości itp. to wg. mnie sama tęsknota za Polską ( a co dopiero Rzeszowem ) to za mało. Jeśli kasa się zgadza, masz pracę, po pracy jest co robić tzn jakaś rekreacja, dziecko ma gdzie się spokojnie bawić i rozwijać to zostałbym tam. Szczególnie, że dziewczyna nie zna polskiego i z asymilacja w czasach pandemii może być niezmiernie trudno. Przeczekałbym kolejny rok, zobaczył jak się sytuacja geopolityczna zmieni. Wg. mnie jeśli tutaj wrócisz to będziesz żałował, bo pod obecnymi rządami ku lepszemu nie idzie.

Mieszkam w Irlandii w miasteczku 12tys mieszkańców, 20km od stolicy. Niczego mi nie brakuję, żyję na dobrym poziomie, odkładam sporo ale nie czuję się tu zbytnio szczęśliwy. Wynajmowanie, zmienianie mieszkań, takie życie na walizkach to nie dla mnie. Ludzie z okolicy to Polacy, Rumuni i Litwini. Większość z nich to degeneraci, którzy wyrwali się z małych wiosek w swoich krajach. Mam wiarę, że wrócimy i damy sobie radę. Moja dziewczyna pokochała Rzeszów i Polskę. Była w szoku jakie wszystko jest ładne i zadbane (oni tam chyba w większości myślą, że my w lepiankach mieszkamy i ogniska palimy hehe). Jeśli chodzi o umiejętności i wykształcenie ja mam średnie z maturą, ona ten sam odpowiednik Irlandzki a więc bez szału. Z umiejętności ja mam kurs trenera personalnego i instruktora siłowni. (Po powrocie mam zamiar iść do woja co z tego wyjdzie zobaczymy) moja dziewczyna ma papier, że może uczyć języka angieskiego. Gdyby tylko znała polski to myślę, że bez problemu znalazła by całkiem niezłą pracę. Pozdrawiam

Nie musi uczyć w polskiej szkole są firmy prywatne uczące języka które lepiej płacą. Ale nie musi tylko uczyć. Czasem szukają ludzi do hoteli do recepcji.

Z samych korków wyciągnie dobrą pensyjkę .

Edsonn do tego wojska jak się wybierasz to musisz mieć mega plecy bo tam o etat cieżko. Byłeś w armii, na misjach ot takie drobnostki? No chyba że do WOT-u. Masz ukochaną koło siebie a ty taki nieszczęśliwy jesteś? Ja bym nie wracał, zwłaszcza teraz. Najpierw próbowałbym sam tutaj stanąć mocno na nogach. Można na wakacjach wpaść potestować rynek. Doradzam jak kumplowi pozdro. Sam mam tam kuzyna. Pracował na WSK i dał dyla z żoną.

Ojciec służył w wojsku przez ponad 30 lat i był dość wysoko postawiony więc mam nadzieję, że dam radę. Nieszczęśliwy bo na obczyźnie. Chcę spróbować a jak nie wyjdzie to wyjadę już pewnie na zawsze